“จากเด็กที่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรในวันนั้น สู่นักกิจกรรมมหาวิทยาลัยในวันนี้ เพราะการค้นหาตนเอง และการเรียนรู้ไม่มีที่สายเกินไป”

วันนี้ทางปิดเทอมสร้างสรรค์ได้นำบทสัมภาษณ์ของ คุณอั้ม ภรณ์ชิตา เรืองกิจธนโชติ ศิษย์เก่าปีการศึกษา 2565 จาก หลักสูตรรัฐศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มหาวิทยลัยวลัยลักษณ์ มาฝากน้องๆ ปิดเทอมสร้างสรรค์ มาดูกันว่าการเปลี่ยนแปลงที่เริ่มต้นจากค้นหาตัวเองและผันตัวมาเป็นนักกิจกรรมของมหาวิทยาลัยได้อย่างไรไปดูกันเลย  

เริ่มจากการไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรสู่สิ่งที่ใช่ในวันนี้ 

(อั้ม)  สวัสดีน้องๆ ปิดเทอมสร้างสรรค์ทุกคนนนะคะ วันนี้ขอมาเล่าประสบการณ์ที่เริ่มค้นหาตนเองมาให้น้องๆ ได้เรียนรู้เป็นเคสตัวอย่างนะคะ  ก่อนอื่นเลยขอบอกก่อนเลยว่า เป็นเด็กที่เรียนได้ระดับกลางๆ มาตั้งแต่เด็กๆ เลยค่ะ แต่เป็นเด็กที่มีความสามารถที่หลากหลายมาก แต่ไปไม่สุดสักทาง หรือ อาจจะเรียกว่า เป็ดตัวหนึ่งก็ได้ แต่เมื่อเริ่มโตขึ้น ก็อยากจะค้นหาตัวเองดูสักครั้งว่า เราเนี่ยชอบอะไร และอยากทำอะไรจริงๆ กันแน่ หรือความสามารถที่เรามีจะนำไปต่อยอดด้านใดได้บ้าง เลยได้ตั้งคำถามกับตัวเองว่า

“จะทำอะไรดี ที่สามารถทำให้ตัวเองมีความสุข และ ประสบความสำเร็จกับสิ่งที่ทำ” 

จึงได้เริ่มต้นขึ้นกับการเริ่มเป็นนักกิจกรรมของมหาลัย 

เมื่อเข้าเริ่มเข้า ปี 1 

ตอนเข้าปี 1 ในมหาลัยมีกิจกรรมให้ทำเยอะมากและหลากหลาย แต่ก็ยังเลือกไม่ได้นะคะว่าเราจะไปทางไหน จึงมามองในสิ่งที่เราเรียนคือด้านรัฐศาสตร์ ตอนนั้นคิดอย่างเดียวเลยว่า กิจกรรมที่เราจะทำ เราต้องได้รับประสบการณ์ที่ดี และ ต้องได้ประโยชน์ในด้านการเรียน จึงเริ่มไปสมัคร สภานักศึกษาของมหาวิทยาลัย

ตอนสมัครสภานักศึกษา ตอนนั้นรู้สึกท้าทายมากค่ะ แต่เราก็ได้รับคัดเลือกให้เป็น จึงได้มีโอกาสได้ทำหลายๆ อย่าง และ ได้ใกล้ชิดเพื่อนๆ พี่ๆ นักศึกษามากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการช่วยแก้ปัญหา การรับเรื่องร้องเรียน รวมถึงการพิจารณางบให้นักศึกษาแต่ละชมรม ตอนนนั้นรู้สึกแปลกใหม่มากๆ อีกทั้งประสบการณ์ของการเป็นสภานักศึกษาสามารถนำมาต่อยอดในสายงานอาชีพได้อีกด้วย และในตอนนั้น ได้เป็นสภานักศึกษาทั้งปี 1 และ ปี 2 

อยากเป็นบาริสต้า ช่วงปี 2

ตอนนั้นรู้สึกว่างและอยากหารายได้ และในจังหวะนั้น ชมรมผู้ประกอบการนักศึกษาได้เปิดรับสมัครบาริสต้าและผู้จัดการร้านในร้านคาเฟ่ ที่บริหารโดยนักศึกษา จึงได้ไปสมัครและผ่านการคัดเลือก จึงได้เอาประสบการณ์ที่มี และความอยากทำนำมาใช้ และนอกจากนั้น ยังได้ความรู้เพิ่มเติม ได้ประสบการณ์ในด้านบริการใหม่ ๆ รวมถึงการบริหารร้านให้มีลูกค้า ถึงแม้ว่าอาจะไม่ตรงกับสิ่งที่เรียน แต่มันก็สามารถทำให้ค้นพบได้ว่า เราก็อยากมีธุรกิจของตนเองสักอย่างนึง และได้ค้นพบอีกว่าตนเองก็ชอบทานกาแฟเหมือนกัน 

เมื่อเริ่มเรียนหนักขึ้นในช่วงปี 3

ถึงแม้ว่าเราจะทำกิจรรมขอมหาลัยวิทยาลัย แต่เราก็จะทิ้งเรื่องการเรียนไม่ได้ เพราะการเรียนของเรามาเป็นอันดับ 1 ต้องลำดับความสำคัญให้ดี บอกได้เลยว่าช่วงนั้นเรียนหนักมาก แต่เมื่อได้เริ่ทำกิจกรรมแล้ว รู้สึกชอบ เพราะได้รู้จักคนเยอะขึ้น มีประสบการณ์ในหลายๆ ด้านมากยิ่งขึ้น จึงยังไม่ทิ้งกิจกรรมถึงแม้ว่าจะเรียนหนักก็ตาม ในช่วงปี 3  ถือว่าทำกิจกรรมเยอะมาก แต่ไม่ได้เป็นสภานักศึกษาแล้วนะ แต่ได้ฟอร์มทีม มาเป็น องค์การบริหารองค์กรนักศึกษา หรือ อบ. ตอนนั้นที่ได้ทำถือว่า เหนื่อยมาก เพราะต้องจัดการกิจกรรมหลายอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็น กิจกรรมรับน้อง , กิจกรรมไหว้ครู , กิจกรรมดาวเดือน ซึ่งกิจกรรมพวกนี้ นักศึกษาในทีม อบ เป็นคนจัดการทั้งหมด และ ในช่วงนั้นเรียนหนักมาก จึงต้องแบ่งเวลาให้ดี แต่ตอนนั้นมีความสุขและสนุกกับมันมากๆ และประสบการณ์ที่ได้ สามารถนำไปต่อยอดในการฝึกงานได้อีกด้วย 

ปี 4 อันหนักหน่วง

เมื่อได้เป็นพี่ปี 4 แล้ว สิ่งที่หนัดสุดเลยคือโปรเจคจบ และหาที่ฝึกงาน แต่เราได้ชื่อว่าเป็นนักกิจกรรมเแล้ว ก็ยังอยากทำต่อ แต่ครั้งนี้ เป็นทีมที่ซัพพอร์ตน้องๆ รุ่นใหม่ และเป็นที่ปรึกษาให้กับน้องๆ ที่อยากทำกิจกรรมต่างๆ ซึ่งถือว่าตอนนั้นเรารู้สึกประสบความสำเร็จในสิ่งที่เราตั้งใจเอาไว้นะ เพราะว่าเราตั้งใจที่จะมาค้นหาตนเอง และทำในสิ่งที่สามารถนำเอาความสำมารถที่เรามีมาต่อยอด และพัฒนาเราได้อีก นอกจากเราจะได้ประสบการณ์แล้ว เรายังสามารถแนะนำและซัพพอร์ตรุ่นน้องให้ประสบความสำเร็จได้ และเมื่อถึงตอนเราฝึกงาน ก็ได้นำเอาประสบการณ์ที่ทำกิจกรรมในมหาลัยไปปรับใช้ และ ได้ใช้เกือยทุกอย่าง สามารถพัฒนาเราได้ดียิ่งขึ้นอีกไปอีก

‘ความรัก’ ชักนำผู้คนสู่หลากหลายเรื่องราว เช่นเดียวกับสองพี่น้อง อิน-นายอริณชย์ ทองแตง วัย 16 ปี และ เอม-ด.ญ. อริสา ทองแตง วัย 14 ปี ผู้ริเริ่มโครงการ Below the Tides: Zero Starving Sea Turtles (อิ่มท้องน้องเต่า)  ที่มุ่งมั่นตั้งใจสานต่อความรัก สู่การเป็นผู้ให้ เพิ่มโอกาสรอดชีวิตของ ‘เต่าทะเล’ ให้กลับคืนสู่ธรรมชาติ เพื่อปรับสมดุลระบบนิเวศใต้ท้องทะเลไทยให้สมบูรณ์และยั่งยืน

“เต่าเป็นสัตว์ที่ผมชอบมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ ผมเป็นคนที่ชอบสัตว์เลื้อยคลาน ชอบธรรมชาติ ผมกับเพื่อนเริ่มชอบเต่ามาตั้งแต่ช่วง 3 ขวบ ก็เลยไปซื้อมาเลี้ยงกัน พอเลี้ยงมาเรื่อยๆ ก็เลยมีมากขึ้น และทำให้ผมชอบเต่ามากขึ้น ก็เลยอยากนำความชอบตรงนี้ มาต่อยอดเพื่อให้มีประโยชน์ต่อสังคมครับ” พี่ชายเปิดอกเล่า ก่อนที่น้องสาวจะเสริม

“ที่บ้านจะสนใจเรื่องสิ่งแวดล้อมมากค่ะ เรามีบ้านอยู่ริมคลอง เด็กๆ ก็จะมีโอกาสได้ช่วยคุณย่าเก็บขยะริมคลอง และคุณย่าก็จะสอนเราเรื่องนี้มาตลอด ว่าจริงๆ มนุษย์เราเป็นคนทำลายสิ่งแวดล้อม ทำให้เกิดน้ำเน่าเสีย และต่างๆ คุณย่าจะสอนว่าเราต้องทำยังไง เพื่อช่วยตรงนี้ได้บ้าง แล้วจำได้ว่า วันเกิดของพี่อิน คุณยายก็ซื้อเต่ามาให้เลี้ยงด้วย หลังจากนั้นพวกเราก็ได้ช่วยกันดูแลเต่ามาตลอดค่ะ”

และจากการเฝ้าดู นำไปสู่ความรับผิดชอบ เมื่อพบว่าแต่ละปีประเทศไทยต้องสูญเสียเต่าทะเลที่ใกล้สูญพันธุ์ไปอย่างน่าเสียดาย ทำให้ความคิดที่จะดูแลเต่าในสโคปที่กว้างออกไปปรากฏขึ้นในใจของทั้งคู่

“เราได้ไปเรียนดำน้ำ scuba diving ที่เกาะมันในกันค่ะ เป็น diving สำหรับลงไปปลูกปะการัง แล้วหนูได้เจอเต่า หนูมีความสุขมาก แฮบปี้ที่ได้เห็นเต่าอยู่ตามธรรมชาติ เขาดูมีความสุขที่ได้อยู่บ้านของเขา เราก็เลยรู้สึกว่าเรามีความรับผิดชอบ ที่จะต้องดูแลพวกเขา”

“เราไปดูที่ศูนย์วิจัยทางทะเลและชายฝั่ง ที่เกาะมันใน ไปดูเต่าทะเลที่นั่น ว่าปัญหาของเขามีอะไรบ้าง และเต่าที่นั่นต้องการอะไร เพราะการที่เต่าตาย และมีจำนวนลดลง จริงๆ ส่งผลกระทบกับสิ่งแวดล้อมเยอะมากครับ เต่ามีความสำคัญต่อระบบนิเวศใต้น้ำ อย่างเช่น ช่วยควบคุมไม่ให้มีแมงกระพรุนมากเกินไป ช่วยกำจัดสาหร่ายที่มีเยอะเกิน และยังช่วยป้องกันการพังทลายของชายฝั่ง และอีกหลายๆ อย่าง ถ้าไม่มีเต่า ระบบนิเวศใต้น้ำของเราก็จะล้มเหลวครับ”

โครงการ Below the Tides: Zero Starving Sea Turtles (อิ่มท้องน้องเต่า) เริ่มต้นขึ้น ผ่านทาง ‘เทใจดอทคอม’ โดยผ่านเพื่อนคุณแม่ แล้วสองพี่น้องก็เริ่มลงมือทำ

“เราเปิดรับบริจาคผ่านทางเทใจครับ และบางครั้งเราก็มีไปออกบูธทำเสื้อขายด้วย เพื่อระดมเงินเข้าผ่านทางเทใจ และเมื่อครบจำนวนที่เราตั้งไว้ คือ 660,000 บาท เราก็จะนำไปให้ทางศูนย์วิจัยฯ (ศูนย์วิจัยทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง)เพื่อจะได้ใช้เงินตรงนี้ดูแลลูกเต่าที่เขาอนุบาลไว้ เลี้ยงจนเต่าโตแข็งแรง และนำไปปล่อยกลับคืนสู่ธรรมชาติครับ โอกาสรอดของเต่าทะเลจะมีมากขึ้น ก็ต่อเมื่อถูกปล่อยในช่วงวัยที่เหมาะสม นั่นคือโตเต็มวัย ซึ่งต้องใช้เวลาในการอนุบาลกว่า 200 วัน แต่เราได้ไปศึกษาข้อมูลที่ศูนย์วิจัยฯ ที่นั่นจะมีบ่อหลายขนาด มีตั้งแต่บ่อเลี้ยงเต่าตัวเล็กๆ จนถึงตัวใหญ่มาก กระดองยาวประมาณเมตรกว่าๆ คือเราจะเห็นได้เลยว่าในบ่อของตัวเล็กๆ จะมีเยอะกว่ามาก แต่พอโตมาจริงๆ จะเหลือแค่ 2-3 ตัวที่อยู่ในบ่อ เพราะด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง และเรื่องของอาหารที่ไม่เพียงพอ เพราะเต่ากินเยอะครับ พี่ๆ ที่ศูนย์ก็เลยจำต้องปล่อยเต่าไปก่อนกำหนด เพราะเลี้ยงไว้ก็อาจจะเสียชีวิตได้ ปล่อยไปอาจจะมีโอกาสรอดได้มากกว่า เราจึงทำโครงการนี้ เพื่อนำเงินไปให้กับทางศูนย์วิจัยฯ เพื่อที่จะสามารถเลี้ยงเต่า ได้จนโตเต็มวัย ในจำนวนที่มากขึ้นได้ครับ”

“ค่าอาหารเต่าแต่ละตัว จะตกวันละ 30 บาทค่ะ เพราะฉะนั้นถ้าจะเลี้ยงดูเต่าจนโตพอที่จะปล่อยสู่ธรรมชาติอย่างปลอดภัย เพิ่มจำนวนเต่าที่ใกล้จะสูญพันธุ์ให้มีมากขึ้น เราต้องใช้เวลาอนุบาลเขาประมาณ 200 วัน เพื่อให้เต่ามีน้ำหนักได้ประมาณ 2 กิโลฯ ความยาวประมาณ 30 ซม. นั่นเท่ากับว่าเราต้องใช้เงินดูแลเต่า ตกตัวละ 6,000 บาท ก่อนปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ”

แม้จะมีอุปสรรคบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ได้รับการสนับสนุนเป็นอย่างดีจากผู้ใหญ่หลายๆ ท่าน

“อุปสรรรคงจะเป็นเรื่องของการกระจายข่าว การประชาสัมพันธ์ค่ะ เพราะว่าเราไม่รู้จะทำยังไงให้ทุกคนรู้จักโครงการนี้ แต่แล้วเราก็ดีใจมากๆ เลยค่ะ ที่มีโอกาสได้ทำงานกับพี่แอนโทเนีย โพซิ้ว (มิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส 2023) เพราะพี่เขามีคนติดตามเยอะมาก ก็ดีใจที่ได้พี่เขามาช่วยชักชวนทุกคนให้ช่วยเหลือเต่ากันค่ะ”

“อินและเราก็ยังได้รับการสนับสนุนจากกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ด้วยครับ หลังจากที่ได้ไปเข้าพบ พล.ต.อ.พัชรวาท วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรี และ รมว.ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม (รมว.ทส.)  เพื่อนำเสนอโครงการนี้ และทางกระทรวงก็อยากช่วยสนับสนุน เพราะไม่ค่อยมีเด็กๆ ที่ตั้งใจอยากช่วยสิ่งแวดล้อมจริงจังแบบนี้ และเห็นว่าตรงนี้จะกลายเป็น Role Model(ต้นแบบ) ให้กับเด็กคนอื่นๆ ได้อีกด้วยครับ”

การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมไม่ใช่เรื่องที่ไกลตัวอีกต่อไป ทั้งอินและเอมจึงอยากเชิญชวนทุกคนให้ตระหนักถึงความสำคัญของสิ่งแวดล้อม ที่ถูกทำลายมากขึ้นเรื่อยๆ

“ตอนนี้โลกเราร้อนขึ้นทุกๆ ปี น้ำแข็งขั้วโลกละลาย ส่วนของทะเลเพิ่มมากขึ้น ในขณะที่พื้นดินค่อยๆ หายไป ผมอยากให้ทุกคนตระหนักว่าทุกอย่างที่เราทำ ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมไม่ว่าจะทั้งทางตรงหรือทางอ้อม ก็อยากจะให้ทุกคนคิดก่อนทำครับ”

“อยากให้ทุกคนมองว่า ถึงจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แต่ถ้าเราแค่เริ่ม และพยายามช่วย ก็ถือว่าเราได้มีส่วนร่วมในการดูแลสิ่งแวดล้อมแล้วค่ะ หรือจะเริ่มต้นด้วยการบริจาคให้กับโครงการอิ่มท้องน้องเต่าก็ได้นะคะ โดยสามารถบริจาคผ่านทางเว็บไซต์เทใจดอทคอม ซึ่งทุกบาททุกสตางค์ ไม่ว่าจะเยอะหรือน้อย ก็ล้วนมีความสำคัญต่อชีวิตของเต่าทุกตัวค่ะ”

ความตั้งใจอันแรงกล้าของเด็กๆ ทำให้เราต้องย้อนกลับมามองตัวเอง…วันนี้เราได้ทำอะไรเพื่อโลก เพื่อสิ่งแวดล้อมบ้างหรือยัง!?

ติดตามความคืบหน้าและเป็นส่วนหนึ่งในการรักษ์โลกทะเลได้ที่

• เทใจ: https://taejai.com/th/d/below-the-tides-zero-starving-sea-turtles_an/
• Facebook: https://www.facebook.com/BelowtheTides?mibextid=LQQJ4d
• Website: www.belowthetides.com

สวัสดี น้องๆ FC ปิดเทอมสร้างสรรค์ทุกคน วันนี้ ทางปิดเทอมสร้างสรรค์ มีบทสัมภาษณ์พิเศษจากเพื่อนๆ พี่ๆ ชาวปิดเทอมสร้างสรรค์ด้วยกัน ที่สร้างประสบการณ์ของตนเองทั้งด้านการเรียนการการทำกิจกรรมในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยควบคู่กันไปจนประสบความสำเร็จ เราตามไปดูกันเลยว่า จากเด็กเนิร์ดที่สนวจเเต่เรื่องเรียนอย่างเดียว ได้มีการปรับตัว หรือ เลือกมาทำกิจกรรมเพิ่มเติมระหว่างเรียนได้อย่างไร และ ได้ประโยชน์จากการเป็นเด็กกิจกรรมอย่างไร

วันนี้ปิดเทอมสร้างสรรค์ ได้สัมภาษณ์ เด็กกิจกรรมคนหนึ่งที่เคยสนใจเเค่ด้านเรียนอย่างเดียว ไม่ทำกิจกรรมออะไรเลยของโรงเรียน เเต่เกิดจุดเปลี่ยนให้กลายมาเป็นเด็กกิจกรรม มาดูบทสัมภาษณ์ จาก คุณ ทีน ภราดา บุตรเลี่ยม ศิษย์เก่าปี2565 จาก มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ หลักสูตรนิเทศาสตร์ดิจิทัล สำนักวิชาสารสนเทศศาสตร์ 

ช่วงชีวิตเด็กกิจกรรมในรั้วโรงเรียน (มัธยมต้น – มัธยมปลาย)

เริ่มสนใจทำกิจกรรมระหว่างเรียนตั้งเเต่เมื่อไร ? 

(ทีน) ผมเริ่มสนใจทำกิจกรรมระหว่างเรียน ตั้งเเต่มัธยม 2 หรือ ม.2 เเต่ผมขอท้าวความก่อนนะครับว่า ในช่วงนั้น ผมมีไอดอลของผมเลยคือ คุณพ่อของผมเอง เนื่องจากคุณพ่อของผมเป็นวิศวกร ผมจึงมีความอยากเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์ ผมเลยหากิจกรรมทำเกี่ยวกับด้านนี้เพื่อที่จะปูเเนวทางของผมให้ประสบความสำเร็จเป็นวิศวกรได้ ผมจึงเลือกเข้าไปสมัครการเเข่งขันหุ่นยนต์ เเต่การรับสมัครถือว่ามีคนสมัครค่อนข้างเยอะมากในปีนั้น เเละ อาจารย์ประจำกลุ่มก็ปิดรับสมัครเร็วมาก ผมจึงไม่ได้เข้าร่วมในการเเข่งขันหุ่นยนต์ครั้งนั้น เเต่การเริ่มต้นเป็นเด็กกิจกรรมของผมยังไม่จบ ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมทีมแข่งขันหนังสั้น ในรายการศิลปหัถตกรรมวิชาสังคม ในหัวข้อ “คอรัปชั่น” ซึ่งเป็นก้าวเเรกของการเป็นเด็กกิจกรรมเลยก็ว่าได้ครับ ผมได้ลองเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มากมาย ทั้งจาดครูเเละเพื่อนๆ เเละหน้าที่ของผมได้เริ่มจากตำแหน่งช่างภาพ เนื่องจากผมมีสกิลด้านการถ่ายภาพ เเละถือเป็นก้าวเเรกของผมจริงๆ ที่ได้ทำสิ่งใหม่ๆ นอกจากการเรียนหนังสือ 

ทำไมถึงอยากทำกิจกรรมระหว่างเรียน เเละ เริ่มรู้สึกชอบตั้งเเต่เมื่อไร ?

(ทีน) ตั้งเเต่ผมได้เริ่มทำกิจกรรมของโรงเรียนครั้งเเรก คือ การประกวดหนังสั้น มันทำให้ผมได้เปิดโลกเปิดมุมมองใหม่ๆขึ้นมาเยอะมากครับ จากเด็กเนิร์ดที่เอาเเต่เรียนอย่างเดียว ไม่สนใจอะไรเลย จนวันนี้อยากลองทำสิ่งใหม่ๆ ผมจึงได้เริ่มต้นตั้งเเต่ตอนนั้น คือ ช่วง ม.2 ถ้าถามว่าผมเริ่มชอบตั้งเเต่เมื่อไร ก็ตอนนั้นเลยครับ เพราะตอนเเข่งขัน ทีมของโรงเรียนได้ไปต่อถึงระดับประเทศ มันทำให้ผมรู้สึกภูมิใจมาก เเละ ระหว่างเเข่งขันได้ประสบการณ์ใหม่ๆมากมายไม่ว่าจะ เป็น การเดินทางไปต่างจังหวัดที่มีทีมหนังสั้นของโรงเรียน ได้ออกนอกโรงเรียน ออกต่างจังหวัดไปเปิดประสบการณ์มากมาย รวมถึงตอนเเข่งขันระดับประเทศ ผมได้เป็นตัวแทนในการพรีเซ็นโปรเจคครั้งนี้ มันยิ่งทำให้ผมได้มั่นใจในตนเองเพิ่มขึ้นอีกด้วยครับ เเละตั้งเเต่นั้นมาผมได้เข้าร่วมการเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปทำกิจกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น สภานักเรียน การเเข่งขันศิลปหัถกรรม เเละอื่นๆ อีกมากมาย 

กิจกรรมที่ชอบที่สุดในช่วงมัธยมคืออะไร ?

(ทีน) สำหรับผมกิจกรรมที่ชอบที่สุด หรือ สิ่งที่ประทับใจที่สุดในช่วงเวลานั้นก็คือ การได้เป็นผู้ริเริ่ม ผู้ก่อตั้งชมรม รวมถึงได้เป็น ประธานชมรมช่างภาพโรงเรียน ตอนนั้นผมรู้สึกภูมิในตัวเองมาก เพราะผมได้นำความรู้ คงามสามารถ และประสบการณ์ของตนเอง มาพัฒนารุ่นน้องให้มีความรู้เพิ่มขึ้น เเละได้ถ่ายทอดประสบการณ์ดีๆจากผมครับ

รางวัลที่โดดเด่นเเละชื่นชอบ

(ทีน) กิจกรรมนี้ผมจำไม่ลืมเเละประทับใจมากๆเลยคือ “การทำหนังสั้น รณรงค์ลดการพนันฟุตบอลปี 2018” มันเป็นกิจกรรมที่ทำให้ผมได้ประสบการณ์มากขึ้นกว่าเดิม ได้พบเจอผู้คนที่มีความสามารถเเละเก่งในด้านต่าง ๆ รวมถึงประสบการณ์ทำงานเป็นทีมเนื่องจาก ในทีมของผมมีทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง คุณครู รวมถึงผู็ใหญ่ใจดีที่คอยให้ความรู้เเละสนับสนุนจนหนังสั้นได้รับรางวัลระดับประเทศอีกครั้ง เเละกิจกรรมนี้ส่งผลดีกับผมในการเข้ามหาวิทยาลัยอีกด้วยครับ

อุปสรรคในการเป็นเด็กกิจกรรม

(ทีน) อุปสรรคของในตอนนั้นคือด้านการเรียนครับ เเต่ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นอุปสรรคอะไรมากมายเพราะผมได้มีการจัดสรรเวลาในการเรียนได้ดี เเละคุณครูก็เข้าใจครับว่าผมติดเเข่งขันต่างๆ จึงสามารถถยอยส่งงานได้ เเต่ที่สำคัญตอนเรียน ต้องตั้งใจเต็มให้มากขึ้นครับ 

ประโยชน์จากการเป็นเด็กกิจกรรม 

(ทีน) สำหรับประโยชน์ของการเป็นกิจกรรม คือ ผมได้รับโอกาสที่ดี ได้รับความรู้ใหม่ๆ เเละ ได้เรียนรู้กันแบ่งเวลาเรียนให้เป็นเเละการทำกิจกรรมให้ดี ถ้าหากผมทำตรงนี้ได้ดี ผมเชื่อว่ามันจะดีต่อผมในอนาคตเเน่นอน  

ช่วงชีวิตเด็กกิจกรรมในรั้วมหาวิทยาลัย

นำประสบการณ์จากมัธยมมาใช้ได้ไหม? 

(ทีน) การันตี100% เลยครับว่าสามารถนำมาใช้ได้เเน่นอน ไม่ว่าจะเป็นการปรับตัว การพูดคุย หรือแม้กระทั้งการหากิจกรรมใหม่ๆ ทำครับ เเละตอนที่ผมเข้ามหาวิทยาลัยมาผมคิดว่าผมก็คงยังอยากเป็นเด็กกิจกรรมอีกครั้งครับ

กิจกรรมในช่วงมหาวิทยาลัยเเละช่วงมัธยเเตกต่างกันมากเเค่ไหน?

(ทีน) สำหรับผมถือว่าเเตกต่างพอสมควรเลยครับ ตอนอยู่มัธยมผมสรู้สึกว่ายังมีกรอบมีขอบเขตในการคิดเนื่องจากเรายังเป็นเด็ก เเต่เมื่อเข้าสุ่มหาวิทยาลัยเเล้ว ต้องมีความรับผิดชอบมากยิ่งขึ้น ต้องดูเเลทุกอย่างหมด เพราะผู้ใหญ่ หรือ อาจารย์จะเข้ามายุ่งน้อยมาก เเละที่สำคัญตอนอยู่มหาลัยผมเลือกเป็นองค์การบริหารองค์กรนักศึกษา ซึ่งถือว่าเป็นหน้าที่ที่ต้องมีความรับผิดชอบสูง เนื่องจาก ต้องคอยช่วยเหลือ เเละคิดกรรม ดูแลงบของชมรมต่างๆ จึงทำให้เราต้องทีความรับผิดชอบมากกว่าตอนอยู่มัธยมครับ 

ชอบกิจกรรมอะไรมากที่สุด?

(ทีน) ขอตอบเป็น กิจกรรมดาวเดือนของมหาลัยครับ เพราะว่าเป็นกิจกรรมที่ได้รับความสนใจจากเด็กในมหาลัยอย่างมากเเละรวมถึงเพื่อนๆต่างสถาบันอีกด้วย ผมเเละทีมงานจึงอยากทำออกมาให้ดีที่สุด เเละมันเป็นกิจกรรมที่ผมสามารถนำเอาความรู้ความสามารถที่เรียนมาได้ใช้อย่างเต็มที่ด้วยครับ

ตัวอย่างผลงาน

อยากให้ฝากอะไรถึงน้องๆ หรือ เด็กรุ่นใหม่ที่อยากลองทำกิจกรรมใหม่ ๆ